Τα παράσιτα στον οργανισμό είναι ένα συχνό πρόβλημα, την παρουσία του οποίου ο ίδιος ο ασθενής μπορεί να μην παρατηρήσει καν. Ποιες μέθοδοι χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της ελμινθίασης και πώς να απαλλαγείτε από τους "απρόσκλητους επισκέπτες" θα συζητηθούν στο σημερινό άρθρο.
Διάγνωση της νόσου: ανάλυση για παράσιτα
Η παρουσία παρασίτων, των προνυμφών και των αυγών τους στο ανθρώπινο σώμα προσδιορίζεται με την εξέταση των ούρων ή των κοπράνων του ασθενούς, του περιεχομένου του δωδεκαδακτύλου, της χολής, της βλέννας του ορθού και του πρωκτού, των πτυέλων, του αίματος και των μυϊκών κυττάρων. Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν καταστάσεις όπου ένας ασθενής διαγιγνώσκεται με την παρουσία παρασίτων διαφόρων τύπων και μερικές φορές πολλά στάδια ανάπτυξης ελμινθίασης - από προνύμφες έως ενήλικα άτομα που γεννούν αυγά στα έντερα.
Οι προνύμφες τριχινέλλας και στρογγυλοειδούς μπορούν να ανιχνευθούν στο αίμα διενεργώντας ανάλυση για παράσιτα με πηκτικά, περνώντας το αίμα μέσω φυγόκεντρου και εξετάζοντας τη σύνθεση του υπερκειμένου τμήματος του πλάσματος με μικροσκόπιο.
Η παρουσία αντισωμάτων κατά των νηματωδών μπορεί να ανιχνευθεί με εξέταση αίματος το αργότερο δύο μήνες μετά τη μόλυνση, ενώ αυτά τα παράσιτα παραμένουν στο σώμα με τη μορφή προνυμφών. Για το λόγο αυτό, η ανάλυση για παράσιτα είναι σημαντική κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Μετά την ολοκλήρωση της λεγόμενης προνυμφικής περιόδου, τα αντισώματα αφαιρούνται από τη συστηματική κυκλοφορία. Το πιο ακριβές αποτέλεσμα της εξέτασης μπορεί να επιτευχθεί με την ορολογική διαγνωστική μέθοδο. Ωστόσο, έχει ένα σημαντικό μειονέκτημα: είναι μια πολύ ακριβή εξέταση που μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο σε ειδικό εργαστήριο. Η τοπική διάγνωση γίνεται με υπερηχογράφημα εσωτερικών οργάνων, αξονική τομογραφία και ενδοσκόπηση με βιοψία.
Παράσιτα στο σώμα: μέθοδοι θεραπείας
Οι ειδικοί συνιστούν τη λήψη μέτρων για την πρόληψη της ελμινθίασης σε παιδιά προσχολικής ηλικίας την άνοιξη και το φθινόπωρο. Κατά κανόνα, αυτό είναι απολύτως αρκετό. Ωστόσο, εάν είναι απαραίτητο (επικίνδυνη επιδημιολογική κατάσταση ή παρουσία προφανών εκδηλώσεων ελμινθίασης στο μωρό), είναι λογικό να πραγματοποιηθούν πρόσθετα μέτρα αποπαρασίτωσης.
Η βάση της θεραπείας για την οξεία φάση της νόσου είναι συνήθως η απευαισθητοποίηση και η αποτοξίνωση. Η χρήση γλυκοκορτικοειδών στη διαδικασία θεραπείας έχει νόημα μόνο σε σοβαρές μορφές ορισμένων μορφών ελμινθίασης. Το γεγονός είναι ότι ως αποτέλεσμα της ακατάλληλης χρήσης αυτών των φαρμάκων, είναι δυνατή μια επιπλοκή όπως η γενίκευση της εισβολής ή ο μετασχηματισμός της οξείας φάσης σε μια υποτονική υποξεία φάση.
Για να καταστρέψουν τα παράσιτα στο σώμα και να αποτρέψουν μολύνσεις, οι υποστηρικτές της εναλλακτικής ιατρικής χρησιμοποιούν εδώ και καιρό ειδικά φυτά με αντιπαρασιτικές ιδιότητες. Σήμερα, τα φυτά αυτά χρησιμοποιούνται στη φαρμακοβιομηχανία ως πρώτες ύλες για την παραγωγή φυτικών σκευασμάτων και συμπληρωμάτων διατροφής. Ωστόσο, μην βιαστείτε στο φαρμακείο για να αγοράσετε «φαρμακευτικό γρασίδι» εάν υποψιάζεστε την παρουσία παρασίτων στο σώμα. Όλα τα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων των φυτικών θεραπειών, θα πρέπει να συνταγογραφούνται μόνο από γιατρό. Συνταγογραφούνται με εξαιρετική προσοχή σε ασθενείς με αλλεργία στα βότανα. Επιπλέον, πρέπει να είστε εξαιρετικά προσεκτικοί κατά τον καθορισμό της δοσολογίας.
Ορισμένες νοικοκυρές χρησιμοποιούν ορισμένα βότανα που μπορούν να καταπολεμήσουν τα παράσιτα στο σώμα ως μπαχαρικά στη μαγειρική. Παρεμπιπτόντως, μια ιδιαίτερη τάση για κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων μπαχαρικών παρατηρείται στους λαούς των νότιων χωρών, όπου η πιθανότητα προσβολής από παρασιτικές ασθένειες είναι ιδιαίτερα υψηλή.
Η πιο σημαντική μέθοδος καταπολέμησης των ελμινθών με φαρμακευτική αγωγή είναι η ειδική θεραπεία, στην οποία χρησιμοποιούνται ειδικά ανθελμινθικά.
Κατά την αποπαρασίτωση, ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει δυσάρεστα συμπτώματα, τα οποία ορισμένοι άνθρωποι θεωρούν ότι είναι παρενέργεια του φαρμάκου. Ωστόσο, η αιτία αυτών των φαινομένων είναι πολύ συχνά αλλαγές στον οργανισμό που συνοδεύονται από την καταστροφή των παρασίτων. Αυτά είναι συνήθως βραχύβια φαινόμενα, τα δυσάρεστα αποτελέσματα των οποίων εξουδετερώνονται με τη βοήθεια ροφητών. Ωστόσο, τα παράσιτα στο σώμα είναι μια σοβαρή ασθένεια και η θεραπεία πρέπει να πραγματοποιείται υπό ιατρική παρακολούθηση.
Πρόληψη των παρασίτων
Όπως αναφέρθηκε ήδη, συνιστάται η διεξαγωγή μαθημάτων ανθελμινθικών δύο φορές το χρόνο - την άνοιξη, κατά προτίμηση τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο (αφού λιώσει το χιόνι) και το φθινόπωρο, μετά τον πρώτο παγετό (τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο). Επιπλέον, τα αποτελεσματικά προληπτικά μέτρα περιλαμβάνουν τη συμμόρφωση με τους βασικούς κανόνες υγιεινής, δηλαδή h. πλύσιμο χεριών με σαπούνι μετά την έξοδο, χρήση της τουαλέτας και σε μέρη με πολύ κόσμο, επεξεργασία παιδικών παιχνιδιών με σαπουνόνερο και σχολαστικό πλύσιμο φυτικών προϊόντων σε πολλά νερά πριν από την κατανάλωση. Επιπλέον, καλό είναι να αποφεύγεται η κατανάλωση κρέατος και προϊόντων ψαριών που δεν έχουν υποστεί θερμική επεξεργασία. Εάν εμφανιστούν ανησυχητικά συμπτώματα, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό που θα πραγματοποιήσει μια εξέταση παρασίτων και, εάν είναι απαραίτητο, θα συνταγογραφήσει τη σωστή θεραπεία.